Андриасов Михаил Андреевич

РУВИКИ — интернет энциклопедия мәғлүмәте
Андриасов Михаил Андреевич
Тыуған көнө 1 август 1914({{padleft:1914|4|0}}-{{padleft:8|2|0}}-{{padleft:1|2|0}})[1]
Тыуған урыны
Вафат булыу көнө 25 апрель 1984({{padleft:1984|4|0}}-{{padleft:4|2|0}}-{{padleft:25|2|0}}) (69 йәш)
Вафат булыу урыны
Гражданлығы (подданныйлығы)
Эшмәкәрлек төрө яҙыусы, журналист, хәрби корреспондент
Ижад итеү йылдары 1925 — наст. время
Жанр повесть[d], хикәйә и очерк[d]
Әҫәре теле урыҫ теле[1]
Наградалары
«Почёт Билдәһе» ордены «Батырлыҡ өсөн» миҙалы (СССР) «Кавказды обороналаған өсөн» миҙалы «1941—1945 йылдарҙағы Бөйөк Ватан һуғышында Германияны еңгән өсөн» миҙалы
Автограф Изображение автографа

Андриасов Михаил Андреевич (1 август 1914 йыл — 25 апрель 1984 йыл) — рус совет яҙыусыһы, журналист һәм публицист.

Миллерово ҡалаһында әрмән ғаиләһендә тыуған .

Бик иртә яҙа һәм, иң мөһиме, баҫыла башлай: 1925 йылда яҙмалары «Ленинские внучата»[2] гәзитендә сыға. 1932 йылда, 18 йәше тулғас, профессиональ журналистика менән шөғөлләнә, «Большевистская смена», «Молот», «Красный кавалерист», «Красная звезда» гәзиттәре менән хеҙмәттәшлек итә, ә инде киләһе йыл «За индустриализацию» үҙәк гәзитенең штатына Аҙау-Ҡара диңгеҙ крайы буйынса корреспондент булып алына.

1936 йылда Ҡыҙыл Армия сафына алына, унан һуң матбуғатта хеҙмәтен дауам итә[3].

Бөйөк Ватан Һуғышы ваҡытында Андриасов «Боец РККА», фронт гәзитенең, һуңынан "Комсомольская правда"ла махсус хәбәрсе була[4], өлкән лейтенант. 1944 йылда ауыр яралана.

Һуғыштан һуң Одесса хәрби округының «Защитник родины» гәзитендә өлкән әҙәби хеҙмәткәр була[5].

1947 йылда Гукас Мадояндың ҡаһарман батальоны тураһында «Шесть дней» хикәйәһе сыға, ул артабан бик билдәле була һәм күп тапҡыр яңынан баҫтырыла. Һуңынан уның күбеһенсә очерктарҙан торған «Автомат Юры Тарасова», «Господствующая высота», «Легенда о золотом коне», «Придонская быль», «Сын солдата», «Племя отважных», «Штурм ледяного вала», «На донской земле», «Атоммаш зовет», «Молодость наша опаленная» китаптары сыға.

1958 йылда Андриасовты СССР Яҙыусылар союзына ҡабул итәләр.

1984 йылдың 25 апрелендә Дондағы Ростовта вафат була.

Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре

[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]
  • «Почёт Билдәһе» ордены (1974)
  • «Батырлыҡ өсөн» миҙалы (6.11.1947[6])
  • «Кавказды обороналау өсөн» миҙалы
  • «1941-1945 йй. Бөйөк Ватан һуғышында Германияны еңгән өсөн» миҙалы
  • башҡа миҙалдар
  • «Огонек» журналы премияһы (1971)
  • Фёдор Токарев / М. Андриасов, В. Ватин. — Ростов н/Д: Ростиздат, 1941. — 63 с. — 5000 экз.
  • Сын Зангезура. — Ереван: Армгиз, 1943. — 23 с. — 5000 экз.
  • Шесть дней: [Документальная повесть о стрелковом батальоне Г. Мадояна]. — Ростов н/Д: Ростиздат, 1947. — 120 с.
  • Вешенские были : [о М. А. Шолохове]. — М.: Современник, 1975. — 191 с. — 10 000 экз.
  • Моложавенко Владимир Семёнович. Увольнению в запас не подлежит: Заметки о творческом пути // Дон. — 1982. — № 2. — С. 142—150.
  1. 1 2 3 Հայկական սովետական հանրագիտարան (әрм.) / под ред. Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — 1974.
  2. Книга:Писатели Дона 1976|страницы=35
  3. Книга:Писатели Дона 1986|страницы=46
  4. Книга:Писатели Советского Дона 1966|страницы=9
  5. Представление к награждению медалью «За отвагу». ОБД «Подвиг Народа». Дата обращения: 17 февраль 2012. Архивировано 23 июль 2012 года.
  6. Бүләкләү ҡағыҙы «Халыҡ батырлығы» мәғлүмәт электрон базаһында