Анна де Ноай

	франц. Anna de Noailles
	Герб
Гражданлығы	Франция;
Тыуған ваҡыттағы исеме	франц. Anna Elisabeth Bibesco Bassaraba de Brancovan
Туған тел	Француз теле
Ерләнгән урыны	Пер-Лашез[d];
Әүҙемлек урыны	Париж
Эшмәкәрлек төрө	шиғриәт
Заты	ҡатын-ҡыҙ[…]
Вафат булған урыны	XVI округ Парижа[d], Париж;
Титул	Q5177051? и шаһбикә[d]
Һөнәр төрө	писательница, хозяйка литературного салона, поэтесса, модель, романистка, аристократка, монарх
Жанр	шиғриәт и Роман
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре	Француз академияһының Ҙур әҙәби премияһы[d] (1921) премия Аршон-Десперуз[d] (1902)
Ойошма ағзаһы	Бельгия Король француз әҙәбиәте һәм теле академияһы[d] и Румын академияһы[d]
Тыуған көнө	15 ноябрь 1876[…]
Файлы артиста по адресу	Frick Art Reference Library[d]
Вафат булған көнө	30 апрель 1933[…] (56 йәш)
Тыуған урыны	VII округ Парижа[d], Париж;
Өйҙәш	Henri Franck[d] и Charles Demange[d]
Әсәһе	Ralouka Bibesco-Bassaraba, Princess de Brancovan[d]
Атаһы	Григорий Бибеску-Брынковяну[d]
Яҙма әҫәрҙәр теле	Француз теле
Бер туғандары	Constantin de Brancovan[d]
	РУВИКИ.Медиа файлдары

Анна де Ноай (франц. Anna de Noailles, тыуғанда исеме — Anna Elisabeth Bibesco-Bassaraba, Princess de Brancovan, кейәүҙә — Marquise Mathieu de Noailles, 15 ноябрь 1876, Париж — 30 апрель 1933, Париж) — француз шағирәһе, әҙәби салон хужабикәһе.

Биографияһы

Румыния кенәзе Григорие Бибеску-Бранковяну һәм Греция княгиняһы Ралука Музуростың (Raluca Moussouros) ҡыҙы. Ралука Музурос билдәле пианист була, уның ата-бабалары араһында болгар Яңырыуы эшмәкәрҙәре Софроний Врачанский һәм Стефан Богориди бар.

Аннаның олатаһының ҡатыны княгиня Елена Бибеско XIX быуат аҙағында Париждың әҙәби һәм художестволы тормошонда күренекле роль уйнаған.

1897 йылда Анна маркиз де Ноайға кейәүгә сыҡҡан. Уларҙың йорто Париждың донъяуи һәм интеллектуаль үҙәге булғаню Пер-Лашез зыяратында ерләнгән.

Ижады

Бер нисә шиғырҙар йыйынтыҡтары, өс роман, автобиография китаптары авторы. Символизмға яҡын булған. Уның шиғырҙарын 1901 йылда Сара Бернар башҡарған.

Әҫәрҙәре

Жан-Луи Форен. Анна де Ноай портреты, 1914

Le Cœur innombrable (1901)
L’Ombre des jours (1902)
La Nouvelle Espérance (1903)
Les Éblouissements (1907)
Les Vivants et les Morts (1913)
Les Forces éternelles (1920)
Poème de l’amour (1924)
Passions et vanités (1926)
L’Honneur de souffrir (1927)
Exactitudes, Paris (1930)
Derniers Vers et Poèmes d’enfance (1934)

Салон хужабикәһе

Ош урамындағы уның салонынжа башҡалар араһында артабанғы шәхестәр булған: Рейнальдо Ан, Поль Валери, Альфонс Доде, Макс Жакоб, Франсис Жамм, Андре Жид, Поль Клодель, Кокто, Колетт, Пьер Лоти, Габриэла Мистраль, Робер де Монтескью, Франсуа Мориак, Марсель Пруст.

Сәнғәттә һүрәтләнеше

Шағирә портретын артабанғы рәссамдар төшөргән: Жак-Эмиль Бланш, Антонио де ла Гандара, Кеес ван Донген, Филип Де Ласло, Игнасио Сулоага (ҡарағыҙ: [1] 2019 йылдың 25 март көнөндә архивланған.), Жан-Луи Форен.

1906 йылда уның скульптура портретын Роден яһаған.

Ҡаҙаныштары

Почёт легионы ордены кавалеры.
Бельгия Король француз әҙәбиәте һәм теле академияһына ҡабул ителгән тәүге ҡатын.
1910 йылда Француз академияһы Анна де Ноай премияһын булдырған.
1921 йылда Француз академияһының Ҙур әҙәби премияһына лайыҡ булған.

Рәсәйҙә Анна де Ноай

1916 йылда Марина Цветаева уның Новое упование (1903) романын урыҫ теленә тәржемә иткән (1927 йылда Марина Цветаева авторға хат яҙған — уны бында уҡығыҙ: [2]). Шиғырҙарын Иван Тхоржевский, Всеволод Рождественский, Павел Лыжин, Юрий Корнеев һәм башҡалар урыҫ теленә тәржемә иткәндәр.

Урыҫ телендә публикациялар

Сады / Пер. Вл. Гусева. — Киев, 1913.
Стихи// Семь веков французской поэзии в русских переводах. — СПб: Евразия, 1999. — С. 527—530.
Стихи// Французская поэзия XX века. — М.: Эксмо, 2005. — С. 86-91.

Иҫкәрмәләр

↑ ¹ ² ³ ⁴ ⁵ ⁶ base Léonore (фр.) — ministère de la Culture.
↑ Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek, Österreichische Nationalbibliothek Record #118835394 // Gemeinsame Normdatei (нем.) — 2012—2016.
↑ Record #95303465 // VIAF (билдәһеҙ) — Даблин: OCLC, 2003.
↑ base Léonore (фр.) — ministère de la Culture. — P. 14.
↑ Archives de Paris — сығ. 889. — бит 29.
↑ http://www.arllfb.be/composition/successions.html
↑ ¹ ² Anna de Noailles // Encyclopædia Britannica (ингл.)
↑ Archives de Paris — сығ. 1515. — бит 14.

Әҙәбиәт

Анна де Ноай в Литературной энциклопедии(недоступная ссылка)
Higonnet-Dugua E. Anna de Noailles, cœur innombrable: biographie, correspondance. Paris: Michel de Maule, 1989
Broche F. Anna de Noailles: un mystère en pleine lumière. Paris: Robert Laffont, 1989
Bargenda A. La poésie d’Anna de Noailles. Paris: L’Harmattan, 1995
Perry C. Persephone Unbound: Dionysian Aesthetics in the Works of Anna de Noailles. Lewisburg: Bucknell UP, 2003

[_97bb1d7c9021ff4f-1] ¹ ² ³ ⁴ ⁵ ⁶ base Léonore (фр.) — ministère de la Culture.

[_234bf8528374b339-2] Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek, Österreichische Nationalbibliothek Record #118835394 // Gemeinsame Normdatei (нем.) — 2012—2016.

[_5e160a3a0f310705-3] Record #95303465 // VIAF (билдәһеҙ) — Даблин: OCLC, 2003.

[_0358b6874a95c4ea-4] se Léonore (фр.) — ministère de la Culture. — P. 14.

[_5c59b58797248b02-5] Archives de Paris — сығ. 889. — бит 29.

[_feac8999a900b8d3-6] ttp://www.arllfb.be/composition/successions.html

[_a595dfb8e29c6420-7] ¹ ² Anna de Noailles // Encyclopædia Britannica (ингл.)

[_4a51f5a04467eb75-8] Archives de Paris — сығ. 1515. — бит 14.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]