Владимир Владимирович Рафеенко

РУВИКИ — интернет энциклопедия мәғлүмәте
Гражданлығы
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Һөнәр төрө яҙыусы, шағир, мөхәррир
Рәсем
Уҡыу йорто
Эшмәкәрлек төрө әҙәбиәт[1]
Заты ир-ат
Тыуған көнө 25 ноябрь 1969({{padleft:1969|4|0}}-{{padleft:11|2|0}}-{{padleft:25|2|0}}) (54 йәш)
Яҙма әҫәрҙәр теле урыҫ теле
Тыуған урыны
Логотип РУВИКИ.Медиа Медиафайлы на РУВИКИ.Медиа

Владимир Рафеенко (Донецк, 25 ноябрь 1969 йыл[2]) — украин шағиры һәм прозаигы, украин һәм урыҫ телендә яҙа. Рус премия лауреаты.

Биографияһы[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Донецк милли университетын (рус филологияһы һәм мәҙәниәтте өйрәнеү) тамамлай. «БАО», «Кассиопея» нәшриәттәрендә мөхәррир булы[3] п эшләй. «Многоточие» журналы[3] мөхәррире ярҙамсыһы; халыҡ фәне һәм ғәмәли характерҙағы китаптар, детективтар авторы һәм төҙөүсеһе. 1992 йылда өлкә матбуғатында[3] баҫыла башлай. Тәүге китабын 1998 йылда[2] баҫтырып сығара. Һуғышҡа тиклем Донецкиҙа йәшәй, шунан һуң Киевҡа күсеп килә.

2018 йылда «Рәсәйгә украинса яҙа башлау өсөн күп көс һалырға тура килде» тип аталған интервьюла ошо хаҡта хәбәр итеп, ижадта украин теленә күсергә хәл итеүе хаҡында иғлан итә[4]. Рафеенконың украин телендәге «Мондегрин. Үлем һәм мөхәббәт хаҡында йырҙар» тип аталған китабы 2019 йылда донъя күрә һәм әҙәбиәт тәнҡитсеһенән ыңғай баһа ала: атап әйткәндә, шағир һәм прозаик Олег Коцарев китапты украин әҙәбиәтендә «үҙенсәлекле яҙыусы, нескә биҙәлгән стилист» булараҡ баһаланы[5].

Ижады[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Проза[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Романдар авторы:

    • «Краткая книга прощаний» (Норд-Пресс, Донецк, 2000 г.);
    • «Каникулы магов» («Донеччина», 2005 г.);
    • «Невозвратные глаголы» (Норд-Пресс, Донецк 2009 г.) — лонг-лист Русской премии 2008 года;
    • «Московский дивертисмент» («Знамя» № 8, 2011 г.) — шорт-лист Русской премии 2011 (вторая премия в номинации «Крупная проза»);
    • «Лето напролёт» («Знамя», 2012 г.) — лонг-лист Русской премии 2012;
    • «Демон Декарта» (2013 г.) — первое место на Русской премии;
    • «Долгота дней» («Фабула», Харьков, 2017 г.);
    • «Мондеґрін. Пісні про смерть і любов» (Meridian Czernowitz, Черновцы, 2019 г.) — первый роман автора на украинском языке

Хикәйәләр «Сәйер хикәйә антологияһы» (Донецк: STEP-Ellipsis, 1999), «INTRE» йыйынтыҡтарына индерелгән. «Донецк прозаһы китабы» (Донецк, 2001), «Одесса юморының ҙур фонтаны» (EKSMO, 2009).

«Флягрум» («Новый мир» No 1, 2011) проза поэмаһы авторы.

Шиғриәте[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Шиғри йыйынтыҡтар авторы.:

  • «Аҙнала өс көн араһында» (Донецк, 1998);
  • «Шәхси сектор» (Донецк, 2002);
  • «Юл аша тәржемә» (Донецк, 2003).

Шиғырҙар «Азат ителгән Улис» (Мәскәү, 2004) антологияһына индерелгән. «Новый мир», «Знамя», «Знамя» «Honeycomb», «Шашка», «Грани», «Яҙыусылар союзы», «Һауа», «Византия фәрештәһе», «Фонтан», «Жванецк», «Крещатик», «Ҡояш плексы», «Эллипсис», «Айҙың дүрт сантиметры», «Родомысл», «Ҡырағай ялан» журналдарында һәм альманахтарында баҫылып сыға.

Владимир Рафеенко тураһында[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

  1. Rafejenko, Vladimir Vladimirovič // Чешская национальная авторитетная база данных
  2. 2,0 2,1 Владимир Рафеенко на litkarta.ru
  3. 3,0 3,1 3,2 Рафеенко, Владимир Владимирович // Большая русская биографическая энциклопедия (электронное издание). — Версия 3.0. — М.: Бизнессофт, ИДДК, 2007.
  4. Рафєєнко: Росії довелося докласти багато зусиль, щоб я почав писати українською // «Читомо[uk]», 2.05.2018.
  5. О. Коцарев. «Мондеґрін». Культовий письменник із Донецька Рафєєнко написав роман про переселенця українською мовою // ТЕКСТИ.org.ua, 30.05.2019.

Һылтанмалар[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]