Гловацкая Екатерина Ивановна

РУВИКИ — интернет энциклопедия мәғлүмәте
Ғилми дәрәжә филология фәндәре кандидаты[d]
Гражданлығы
Һөнәр төрө писательница
Эш урыны
Заты ҡатын-ҡыҙ
Вафат булған көнө 4 ғинуар 2001({{padleft:2001|4|0}}-{{padleft:1|2|0}}-{{padleft:4|2|0}}) (79 йәш)
Файл:Glovatska.jpg
Тыуған көнө 27 сентябрь 1921({{padleft:1921|4|0}}-{{padleft:9|2|0}}-{{padleft:27|2|0}})
Яҙма әҫәрҙәр теле украин теле
Уҡыу йорто
Вафат булған урыны
Тыуған урыны

Екатерина Ивановна Глова́цкая (укр. Катерина Іванівна Гловацька; 1921 йылдың 27 сентябре, Ахтырка (хәҙер Украина, Сумы өлкәһе) — 2001 йылдың 24 ғинуары, Киев) — совет һәм украин яҙыусыһы һәм тәржемәсеһе. Филология фәндәре кандидаты (1959 йылдан). Украина Яҙыусылар союзы ағзаһы (1984).

Биографияһы[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

1945 йылда Киев университетының[1] филология факультетын тамамлай. Украин радиоһында мөхәррир (1945—1952), 1957—1970 йылдарҙа — «Веселка» нәшриәтендә, һуңынан, 1970—1982 йылдарҙа — Киев мәҙәниәт институтында өлкән уҡытыусы һәм доцент булып эшләй.

Ижады[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Антик темаларға яҙылған («Боронғо грек мифтары», 1977; «Ҡанатлы ат», 1983) китаптары, балалар өсөн Гомерҙың «Одиссея» (1969) һәм «Илиада»һы (1974) тәржемәләре, рус яҙыусылары һәм рус әҙәбиәте тураһындағы мәҡәләләр авторы.

Г. Вайзенборндың «Ҡон ҡайтарыусы» (1964), Э. М. Ремарктың «Көнбайыш фронтта үҙгәреш юҡ» (1986), Г. Канттың «Тамаша залы» (1987) романдарын, Ф. Дюрренматтың «Судья һәм уның йәлләде. Вәғәҙә. Авария» повестар йыйынтығын (1970), Б. Келлермандың «Үлем бейеүе» (1990), К. Брукнерҙың «Алтын фирғәүен» (1973), Э Кестнерҙың «Эмиль һәм детективтар» (1978) повестарын немец теленән һәм шулай уҡ поляк яҙыусыларының бер нисә әҫәрен тәржемә итә.

Иҫкәрмәләр[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Әҙәбиәт[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

  • Шанін Ю. Антична квадрига «Веселки» // Всесвіт. 1984. № 6;
  • Доценко Р. Боги і герої, а над усе — люди // Вітчизна. 1985. № 2.
  • Рыхло П. Казна неувядающей красоты. В кн.: Литература. Дети. Время. К., 1985.
  1. Жадько В. О. Гловацька Катерина Іванівна // У пам’яті Києва: Довідник-посібник. — К.: Фенікс, 2007. — С. 193.