XIX быуат башында һәм уртаһында ике кирбес йорт — № 42, № 44, Иван Андреевич Варваци[1] милегендә була, һуңынан уның вариҫтарыныҡы була. 1906-1910 йылдарҙа 44-се номерлы йорт Александра Попудова һәм Елена Лакиер милкендә була.
Был йортҡа бер нисә таганрог ғаиләһе тормошо[2] бәйле.
1836 йылда Варваци титулярный советник ҡыҙы София Дмитриевна Алфераки менән никахлаша. Уларҙың ғаиләһендә Александра һәм Елена исемле ҡыҙҙары була. Александра батша һарайындағы грек короле Попудовҡа кейәүгә сыға, ә Елена — «Русская геральдика» авторы Александр Борисович Лакиергә кейәүгә сыға. Был китап 1854 йылда нәшер ителгән була. Автор Демидов премияһына[3] лайыҡ була.
Александр Лакиер 1870 йылда вафат була, ә уның ҡатыны Елена — 1915 йылда. Александр һәм Елена Лакиер ғаиләһендә биш балалары була: улдары Марк, Иван, ҡыҙҙары София, Александра һәм Елена (икенсе версия буйынса — Мария).
1892 йылда был йортта И. Ю. Фивичтың тегеү оҫтаханаһы урынлашҡан. Совет власы йылдарында бында «Тополек» балалар баҡсаһы була. Хәҙерге ваҡытта бинаны прокуратура биләй.