Александро-Свирский монастыры

Александро-Свирский монастыры
Административ-территориаль берәмек	Старая Слобода[d]
Дәүләт	Рәсәй
Бағышланған	Троица[d]
Входит в состав списка памятников культурного наследия	Cultural heritage monuments in Lodeynopolsky District[d]
Мираҫ статусы	объект культурного наследия России федерального значения[d]
Рәсми сайт	svirskoe.ru
Епархия	Тихвинская епархия[d]
Нигеҙләү датаһы	1487
Нигеҙләүсе	Александр Свирский[d]
РУВИКИ.Медиа файлдары

Изге Троица Александро-Свирский монастыры — Ленинград өлкәһендәге православие ирҙәр монастыры, XVI һәм XVII быуаттарҙың архитектура ҡомартҡыһы булараҡ билдәле.

Рощинский күле ярында, Лодейное Поле ҡалаһынан 21 км алыҫлыҡта, урынлашҡан.

Тарих

Изге монастырға нигеҙ һалыусы — Александр Свирский, был xv быуат аҙағында Олонецкий крайының кеше йөрөмәгән урмандағы мәжүси халыҡтарҙың ултыраҡтарында — карел, вепс, чудь халыҡтары йәшәгән ерҙә була. Тиҙҙән Александр Свирскийҙың шәкерттәре барлыҡҡа килә. Нигеҙ һалыусы тере сағында уҡ монастырҙың бер-береһе менән бәйле ике урыны (бүлеге) барлыҡҡа килә, әммә улар бер-береһенән бойондороҡһоҙ комплекстан торған: Троицкий монастырь бүлеге һәм ундағы монахтар өсөн бүлмәләр һәм Преображенский монастырь бүлеге — зыярат янында. Уларҙы күл буйлап барған юл ғына берләштереп торған.

Троицкий бүлеге өлөшөндәге аш бүлмәле ҙур булмаған Покровский сиркәүе — монастырҙың иң боронғо ҡоролмаһы. Ул Александр Свирскийҙың үҙе ҡатнашлығында 1533 йылда батша Василий I ярҙамы менән төҙөлгән.

XVII быуат уртаһында монастырға Введено-Оятский монастыры беркетелә.

1764—1786 йылдарҙа монастырҙың Троицк бүлеге Олонецкий, Каргопольский, Новгород епархиялары викарийҙарының резиденцияһы була.

1873 йылда Свирский монастыры Олонецкий һәм Петрозаводский епископлығы ҡарамағында тора, ә монастырҙа наместниклыҡ ойошторола. 1890 йылдн алып монастырь руханийы - архимандриттың айырым эшләү һәм йәшәү урыны була.

1900 йылда монастырь территорияһында император һәм уның ғаиләһе мөғжизәле рәүештә император поезы касафатында үлемдән ҡотолоп ҡалғаны иҫтәлегенә ағас сиркәү төҙөлә.

1918 йылдың көҙөндә монастырҙы чекистар баҫып ала һәм талай, ә уның руханийы архимандрит Евгений (Трофимов) Олонец ҡалаһында атып үлтерелә.

Совет власы йылдарында монастырь ГУЛАГ системаһының Свирьлаг холоҡ төҙәтеү-хеҙмәт лагеры, балалар һәм инвалидтар йорто итеп файҙаланыла. Бер аҙ ваҡыт монастырҙа техникум урынлашып тора, ә Троицк бүлегендә 1953—2009 йылдарҙа Свирь психиатрия дауаханаһы урынлаша.

1997 йылда монастырь тергеҙелә башлай. Лодейное Поле һәм Тихвин епискобы Мстислав фатихаһы менән 2012 йылда Байрам архиерей хоры булдырыла. Хор составын БДБ илдәрендә юғары музыка йорттарын тамамлаусылар тәшкил итә. Улар XIX—XX быуаттарҙағы рус, белорус һәм украин халыҡ йырҙарын, боронғо византия сиркәү йырҙарын башҡара.

Александро-Свирский монастыры ихатаһы 2015 йылда Санкт-Петербург ҡалаһы Невский районының Веселый ҡасабаһы биләмәһендә тора.

Монастырҙың ҡорамдары

Һүрәттәр	Элементтар комплексынан	Монастырь өлөшө	Төҙөү датаһы
	Троицк соборы	Троицк	1695-1697
	Пресвятая Богородица сиркәүе менән аш бүлмәһе	Троицк	1533-1536
	Ҡыңғырауҙар манараһы	Троицк	1646
	Преподоб Иоанн Дамаскин сиркәүе	Троицк	1716
	Изге Елизавета һәм Захарийҙарҙың Преображенский соборы	Преображенск	1641-1644 1668
	Изге Николай Чудотворец сиркәүе	Преображенск	1791
	Ҡыңғырау манараһы	Преображенск	1903-1904

Әҙәбиәт

• Свято-Троицкий Александро-Свирский монастырь. — СПб., 1901.
• Никодим, архимандрит. Настоятель Александро-Свирского монастыря архимандрит Агафангел. — Петрозаводск, 1910.
• Детчуев Б. Трагедия в монастыре: [Александро-Свирский монастырь Олонецкого уезда] // Север. — 1991. — № 12. — С. 126—136.
• Галкин А. К. Александро-Свирский монастырь как резиденция викарных епископов и центр духовного образования // Санкт-Петербургские епархиальные ведомости. — Вып. 34. — 2006. — С. 11—15.

Һылтанмалар

• Официальный сайт
• Сойкин П. П. Александро-Свирский монастырь в Олонецком уезде // Православные русские обители: Полное иллюстрированное описание православных русских монастырей в Российской Империи и на Афоне. — СПб.: Воскресение, 1994. — С. 153—154. — 712 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-88335-001-1.