Полевой Борис Николаевич

РУВИКИ — интернет энциклопедия мәғлүмәте
Гражданлығы
Һөнәр төрө яҙыусы, журналист
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
Сталин премияһы
«1941—1945 йылдарҙағы Бөйөк Ватан һуғышында Германияны еңгән өсөн» миҙалы Ҡыҙыл Байраҡ ордены Ленин ордены
Социалистик Хеҙмәт Геройы
Октябрь Революцияһы ордены I дәрәжә Ватан һуғышы ордены II дәрәжә Ватан һуғышы ордены Хеҙмәт Ҡыҙыл Байраҡ ордены Ҡыҙыл Йондоҙ ордены «Мәскәүҙе обороналаған өсөн» миҙалы «Сталинградты обороналаған өсөн» миҙалы «Хеҙмәт ветераны» миҙалы Халыҡтар Дуҫлығы ордены
Ойошма ағзаһы СССР Яҙыусылар союзы
Ерләнгән урыны
Тыуған көнө 4 (17) март 1908[1]
Вафат булған көнө 12 июль 1981({{padleft:1981|4|0}}-{{padleft:7|2|0}}-{{padleft:12|2|0}})[2][1] (73 йәш)
Тыуған урыны
Заты ир-ат
Һуғыш/алыш
Әүҙемлек осороноң башланыуы 1927 — наст. время
Яҙма әҫәрҙәр теле урыҫ теле
Рәсем
Вафат булған урыны
Сәйәси фирҡә ағзаһы
Логотип РУВИКИ.Медиа РУВИКИ.Медиа файлдары

Борис Николаевич Полевой (төп фамилияһы Кампов; 17 март 1908 йыл — 12 июль 1981 йыл) — СССР яҙыусыһы, прозаик, сценарист, журналист, хәрби корреспондент. Социалистик Хеҙмәт Геройы (1974), II дәрәжә Сталин премияһы (1947, 1949) һәм Халыҡ-ара тыныслыҡ премияһы лауреаты (1959).

Борис Николаевич Полевой 1908 йылдың 17 мартында Мәскәүҙә адвокат ғаиләһендә тыуған. 1913 йылда ғаилә Твергә күсенгән.

Тверҙәге техник училищены тамамлап, хеҙмәт юлын 1926 йылда башлай, текстиль фабрикаһында технолог була. Тәүге мәҡәләләренә һәм очерктарына Б. Н. Кампов «Борис Полевой» тип ҡул ҡуя, сөнки уның фамилияһы латин теленән рус теленә кампус — ялан тип тәржемә ителә.

1927 йылда Б. Полевойҙың тәүге очерктар китабы «Мемуары вшивого человека» сыға. Китап Максим Горький тарафынан билдәләнә[5], ул авторҙың ысын исеме менән ҡул ҡуйылған берҙән-бер китап була.

1928 йылдан профессиональ журналист.

Бөйөк Ватан һуғышы ваҡытында Полевой «Пролетарская правда» хәбәрсеһе сифатында хәрәкәттәге армияла, шул иҫәптән, " Калинин фронтында (1941) була[6],- октябрь аҙағынан — «Правда» газетаһы хәбәрсеһе. Ул беренсе булып 83 йәшлек крәҫтиән Матвей Кузьмин батырлығы тураһында яҙып сыға, автор һүҙҙәренән, ҡарт Иван Сусанин батырлығын ҡабатлай[7] .

Дан һәм Сталин премияһын уға 19 көн эсендә яҙылған, пилот А. П. Маресьев батырлығына арналған «Ысын кеше повесы» (4 өлөштән торған хикәйә) килтерә. 1954 йылға тиклем уның баҫмаларының дөйөм тиражы 2,34 миллион тәшкил итә. Хикәйәгә нигеҙләнеп, Сергей Прокофьевтың шул уҡ исемдәге операһы сәхнәләштерелгән.

Ләкин П. Маресьев үҙе данға бик тыныс ҡарай. Уның: «Барыһы ла һуғыштылар. Донъяла үҙ Полевойы табылмаған күпме кеше бар!» — тигән һүҙҙәре билдәле.

1969 йылдан үлеменә тиклем ул Совет Тыныслыҡ фонды идараһы Рәйесе булып эшләй. 1961—1981 йылдарҙа — «Юность» журналының баш мөхәррире. ВСМ бюроһы һәм Совет Тыныслыҡ Комитеты Президиумы ағзаһы. 1967 йылдан ул СССР Яҙыусылар союзы советы секретаре, 1952 йылдан — Европа Мәҙәниәт йәмғиәте вице-президенты. РСФСР Юғары Советы депутаты (1946—1958).

Полевой 1981 йылдың 12 июлендә вафат була. Уны Мәскәүҙә Новодевичье зыяратында ерләйҙәр.

Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре

[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]