Устинов Дмитрий Фёдорович

РУВИКИ — интернет энциклопедия мәғлүмәте
Гражданлығы
Һөнәр төрө сәйәсмән, инженер, офицер, яҙыусы
Балалары Николай Дмитриевич Устинов[d]
Үлем төрө тәбиғи үлем[d]
Хәрби звание Советтар Союзы маршалы, Инженер-техник хеҙмәт генерал-лейтенанты[d], Инженер-артиллерия хеҙмәте генерал-полковнигы[d] и Армия генералы
Командиры СССР Оборона министрлығы[d]
Маҡтаулы исемдәре һәм башҡа бүләктәре
1-се дәрәҗә Сталин премияһы СССР дәүләт премияһы
Ленин ордены «Японияны еңгән өсөн» миҙалы «1941—1945 йылдарҙағы Бөйөк Ватан һуғышында Германияны еңгән өсөн» миҙалы
Социалистик Хеҙмәт Геройы Советтар Союзы Геройы
орден Карла Маркса орден Белого льва орден Клемента Готвальда орден Шарнхорста орден Белой розы Финляндии Герой ЧССР I дәрәжә Суворов ордены I дәрәжә Кутузов ордены «СССР-ҙың дәүләт сиген һаҡлауҙа яҡшы хеҙмәте өсөн» миҙалы «Мәскәүҙе обороналаған өсөн» миҙалы «Хәрби берҙәмлекте нығытҡан өсөн» миҙалы «Сиҙәм ерҙәрҙе үҙләштергән өсөн» миҙалы «Мәскәүҙең 800 йыллығы иҫтәлегенә» миҙалы «1941—1945 йылдарҙағы Бөйөк Ватан һуғышында күрһәткән фиҙаҡәр хеҙмәт өсөн» миҙалы
Социалистик Хеҙмәт Геройы «Алтын Йондоҙ» миҙалы
Ленин ордены Ленин ордены Ленин ордены Ленин ордены Ленин ордены Ленин ордены Ленин ордены Ленин ордены Ленин ордены Ленин ордены
Герой Монгольской Народной Республики
орден Сухэ-Батора орден Сухэ-Батора орден Сухэ-Батора орден Клемента Готвальда орден Хо Ши Мина орден «Георгий Димитров» орден «Георгий Димитров» орден «Крест Грюнвальда» I класса орден Знамени орден Знамени орден «Солнце Свободы» орден Карла Маркса национальный орден Плайя-Хирон
Ленин премияһы
Ойошма ағзаһы КПСС Үҙәк комитетының сәйәси бюроһы[d]
Ерләнгән урыны
Тыуған көнө 17 (30) октябрь 1908[1]
Вафат булған көнө 20 декабрь 1984({{padleft:1984|4|0}}-{{padleft:12|2|0}}-{{padleft:20|2|0}})[2][3][…] (76 йәш)
Тыуған урыны
Хеҙмәт итеүе СССР
Ғәскәр төрө Совет Армияһы
Ҡатнашыусы ВКП(б)-ның XVIII съезы[d], КПСС-тың XXII съезы[d] и КПСС-тың XXI съезы[d]
Заты ир-ат
Уҡыу йорто
Вафат булған урыны
Ҡултамға
Һуғыш/алыш
Үлем сәбәбе Миокард инфаркты
Биләгән вазифаһы
30 июль 1976 — 20 декабрь 1984
Алда эшләүсе Гречко Андрей Антонович
Дауам иттереүсе Соколов Сергей Леонидович
13 март 1963 — 26 март 1965
Алда эшләүсе Алексей Николаевич Косыгин[d]
Дауам иттереүсе Мазуров, Кирилл Трофимович[d]
Рәсем
Сәйәси фирҡә ағзаһы
Логотип РУВИКИ.Медиа РУВИКИ.Медиа файлдары

Устинов Дмитрий Федорович (17 (30 октябрь) 1908 йыл — 20 декабрь 1984 йыл, Мәскәү) — совет хәрби һәм дәүләт эшмәкәре. Советтар Союзы маршалы (1976). Ике тапҡыр Социалистик Хеҙмәт Геройы (1942, 1961), Советтар Союзы Геройы (1978). СССР-ҙың юғары наградаһы — Ленин орденына ун бер тапҡыр лайыҡ булған ике кавалерҙың береһе (икенсеһе — Н. С. Патоличев).

СССР-ҙың Халыҡ комиссары һәм ҡоралланыу министры (1941—1953), СССР-ҙың оборона сәнәғәте министры (1953—1957). СССР оборона министры (1976—1984). КПСС Үҙәк Комитеты ағзаһы (1952—1984) һәм секретары (1965—1976), КПСС Үҙәк Комитеты Политбюроһы (1976—1984) ағзаһы.

Иртә йылдары[үҙгәртергә | вики-тексты үҙгәртергә]

Устинов Дмитрий Федорович 1908 йылдың 17 (30) октябрендә Һамар ҡалаһында эшсе ғаиләһендә тыуа. Атаһы — Федор Сысоевич, әсәһе — Ефросинья Мартыновна. Урыҫ[4]. Өлкән ағаһы — Петр, эсерҙар партияһының ағзаһы, Граждандар һуғышында ҡатнаша, 1918 йылда Г. Гайҙың Тимер дивизияһы 1-се Сембер полкының командир урынбаҫары була. Һуңыраҡ Ленинградта йәшәй, репрессиялана.

Дмитрий Федорович хеҙмәт эшмәкәрлеген 10 йәшенән башлай.

1922 йылда Сәмәрҡәнд ҡалаһында Ҡыҙыл армия сафына доброволец булып баҫа (махсус тәғәйенләнештәге частар отрядына). 1923 йылда 12-се Төркөстан полкына инә. Баҫмасыларға ҡаршы хәрби хәрәкәттәрҙә ҡатнаша.

Демобилизациянан һуң, 1923 йылда Кострома губернаһының Макарьево ҡалаһында һөнәри-техник мәктәптә белем ала.

1927 йылдың ноябрендә ВКП(б)-ға инә һәм в Макарьев профтехмәктәбен тамамлай.

1927—1929 йылдарҙа Балахнин ҡағыҙ комбинатыында слесарь булып эшләй, һуңынан — Иваново-Вознесенскиҙа Федор Зи новьев исемендәге фабрикала.

1929 йылдың көҙөндә Иваново-Вознесенск политехник институтының инженер-механика факультеты студенты булып китә. Институттың комсомол ойошмаһы секретары, партия бюроһы ағзаһы итеп һайлана. Һуңынан Д. Ф. Устинов Бауман исемендәге МВТУ-ға күсә. 1932 йылда ул уҡыған төркөм тулы составта яңы ойошторолған Хәрби-механик институтты (хәҙер Д. Ф. Устинов исемендәге «Военмех» БДТУ-һы) комплектлауға ебәрелә. 1934 йылда Устинов уны уңышлы тамамлай.

1934 йылдан Ленинград артиллерия ғилми-тикшеренеү диңгеҙ институтында инженер, эксплуатациялау һәм тәжрибә эштәре бюроһы начальнигы.

1937 йылдан — Ленинградтың «Большевик» заводы инженер-конструкторы, баш конструкторы урынбаҫары, директоры.

Һуғыштан алда Ленинградтың ҡайһы бер предприятиеларынаяңы импорт ҡорамал килә, уны ҡороу оҙаҡҡа һуҙылғас, ВКП(б) Үҙәк Комитеты комиссияһы килеүе тураһында тарих билдәле. Директорҙарҙы, шул иҫәптән Устиновты ла, Политбюроға саҡыралар. Комиссия буш цехтарҙы һәм ҡоролмаған ҡорамалдарҙы күрһәтә, Сталин быға яуап талап итә. Устиновкомиссия тикшереп киткәндән һуң бер көн үткәс төшөрөлгән үҙенең фотоларын күрһәтә — ҡорамалдар ҡоролған һәм продукция етештерә башлаған[5].

]